Notities

Dit verhaal gaat natuurlijk over het begin van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. (Ik heb er soms zo’n hekel aan dat woorden in het Nederlands aan elkaar worden geplakt.) Het begint op het moment dat Engeland als enige overblijft om de kolonies te besturen, en eindigt op het moment dat ze bijna helemaal zijn weggejaagd en Amerika zichzelf onafhankelijk verklaard. De oorlogen daarna, tot het Amerika van vandaag de dag, zullen gebeuren in andere verhalen.

Dit verhaal is voor een groot deel waargebeurd en juist, maar voor een groot deel ook niet. De grote momenten zijn allemaal gebeurd, maar de precieze uitvoering ervan is anders. Alle genoemde personages waren belangrijke figuren, maar ze waren niet perse bevriend en vochten ook niet zelf mee.

Bijvoorbeeld, in werkelijkheid was het generaal Knox die de kanonnen uit Fort Ticonderoga haalde en in Boston afleverde. (Na een gevaarlijke en ingewikkelde reis die wekenlang duurde, door besneeuwd gebied. Jammer genoeg had ik hiervoor geen ruimte meer in het verhaal.) Toen ze op de heuvel waren geplaatst, hadden de Britten een goed plan om deze te bestormen en in te nemen. Ze hadden de mankracht en de wapens. Maar … de enige reden dat het plan niet doorging was een onverwachte storm.

Oftewel, de enige reden dat die dag Boston werd ingenomen door de Amerikanen, was een toevalligheid zoals een extreme weersomstandigheid. Hopelijk maakt dit verhaal duidelijk hoe enorm vaak dit de beslissende factor is geweest in grote gebeurtenissen in de geschiedenis.

(Zo heb je ook verhalen van troepen die toevallig binnenliepen op een feestdag en dus geen enkele tegenstand van de vijand kregen. Of, andersom, troepen die toevallig terechtkwamen in de strengste winter in 100 jaar en daardoor hun hele militaire campagne moesten staken—al hadden ze anders sowieso gewonnen.)

Wat ik vooral duidelijk wilde maken is hoe bijzonder dit allemaal was. Hoe bijzonder het was dat 60+ mannen, allemaal vertegenwoordigers van andere kolonies, jarenlang zijn samengekomen en hebben gepraat over hoe ze een vrij en onafhankelijk land konden maken. Hoe bijzonder het was dat ze een toekomst zagen met een regeringsvorm die totáál niet leek op iets dat al bestond. En hoe ze dat al die tijd samen hebben bereikt, in plaats van dat iemand ooit de macht voor zichzelf pakte, of, weet ik veel, het congres ooit is aangevallen.

Het is alsof we een congres zouden hebben met één afgevaardigde per land, van de hele wereld, die vijf jaar lang gaan bespreken wat een betere regeringsvorm dan democratie is. Iets dat de meeste niet eens kunnen bedenken op dit moment. Met het einddoel om die nieuwe ideeën ook daadwerkelijk zo snel mogelijk in te voeren.

In dat opzicht is Amerika altijd al anders geweest en is het stereotype van “de vrije wereld” terecht. Tegelijkertijd, zoals het verhaal aangeeft, konden ze dit doen omdat al die mannen rijk waren en niet direct in gevaar. Tot het moment natuurlijk dat ze officieel hun handtekening zetten onder de verklaring van onafhankelijkheid …

Zoals altijd raad ik je aan om zelf verder te leren over deze gebeurtenis als je meer wilt weten.

Ook was dit een experiment. Nooit eerder schreef ik een verhaal dat door zoveel belangrijke punten in een gebeurtenis probeert te gaan. Eerdere verhalen die gaan over een geschiedkundig feit focussen echt op één ding en verzinnen de andere helft van het verhaal erbij. Maar deze probeert een lange reeks keuzes en gevechten weer te geven.

Is het een geslaagd experiment? Ik weet het niet. Het verhaal probeert nu te veel te doen en springt te snel tussen gebeurtenissen. Daardoor zijn er veel mogelijkheden voor spannende scenes … die al voorbij moeten zijn na tien paragrafen!

Het is eigenlijk een hele andere manier van verhalen vertellen, anders dan ik normaal gesproken doe. In plaats van één heel hoofdstuk te besteden aan een cruciaal gesprek of een spannend gevecht … gaan deze dingen nu in 1/3 van een hoofdstuk voorbij alsof het meer van afstand wordt beleefd.

Maar doordat ik het heb geprobeerd, heb ik nu ervan geleerd. Toekomstige verhalen die zó enorm leunen op geschiedenis, zullen waarschijnlijk een stuk minder gebeurtenissen aantikken.

Misschien is dit verhaal gewoon het perfecte voorbeeld van het verschil tussen een verhaal en een reeks (ware) gebeurtenissen.

Personages

• Wasserbox (George Washington) = een soldaat die eerst voor Engeland vocht, maar dan overstapt en uiteindelijk de leider van het hele Continentale Leger wordt.
• Ajay (John Jay) = een rijke filosoof die zich inzette voor rebelse acties tegen de Britten.
• Jefizon (Thomas Jefferson) = een persoon die beweerde niet te kunnen leven zonder boeken, gebruikte die kennis om onder andere de Verklaring van Onafhankelijkheid te schrijven.
• Fracclin (Benjamin Franklin) = een excentrieke man die onvoorspelbaar en chaotisch was, maar ook charismatisch en diplomatisch. Hij werd gestuurd om Frankrijk over te halen zich bij de oorlog te voegen, want hij was veruit de beste man. Maar naast politicus of “denker”, had hij een eindeloze lijst hobby’s zoals uitvinder en uitgever.
• Bardams (John Adams) = stond bekend als erg serieus, kortaf en formeel. Maar ook erg slim en een goede leider, waardoor hij vaak de leiding kreeg en het woord nam bij de Continentale Congressen. Zo was hij instrumentaal in het doorvoeren van die verklaring, want uiteindelijk moesten dus bijna zestig mensen het erover eens worden.
• Fuja (niet gebaseerd op echt persoon) = een “Native American” die haar thuis en familie is kwijtgeraakt aan de Britse kolonisten. Wil méér actie en raakt verliefd op Jefizon, wat Ajay verbied omdat het hen domme keuzes zou laten maken.
• Beeris (niet gebaseerd op echt persoon) = een ex-slaaf, maar vooral de Halfgod van Geluk die al duizend jaar leeft en probeert de goede kant nét dat beetje geluk te geven dat ze nodig hebben om te winnen.

Er zijn een aantal belangrijke personages die ik heb weggelaten om het simpel te houden, zoals Alexander Hamilton. Die zullen in volgende verhalen pas echt voorkomen, omdat ze dan ook pas echt belangrijk worden.